เติมฟรี !!!

ความคิดที่จะเติมพลังให้กับรถไฟฟ้าที่วิ่งอยู่นั้น

เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับบุคคลทั่วไป ในแทบจะทันทีที่

ทราบถึงข้อจำกัดของระยะทางการวิ่ง

ส่วนใหญ่มักจะพุ่งไปที่ล้อ รองลงมาก็กังหันลม

และสำหรับเหล่ามืออาชีพ ก็จะยกเรื่องการปั่นไฟ

กลับเข้าแบต เมื่อเบรค หรือยกเท้าออกจากคันเร่ง

- Regenerative Braking

ต้องยอมรับว่า มันเป็นจุดขายที่ดีมากๆ

อีกทั้ง เป็นการตอบ/หยุดข้อสงสัยด้วยความหวัง(อันเรืองรอง)

ซึ่งไม่ต่างไปจากสิ่งที่เราเจอกันตามสื่อต่างๆ รอบตัวเรา

ภาพพ่อแม่ลูกอยู่ที่ห้าง รูดบัตรเครดิตซื้อของ

แล้วเหรียญทองกองเต็มตัว ยิ่งซื้อ ยิ่งรวย ยิ่งรูด ยิ่งคุ้ม

สำหรับกรณีนี้ มันคือ รถยิ่งวิ่ง ยิ่งมีพลังงาน!!!!

มันเป็นเรื่องของการตีความล้วนๆ ครับ

คำว่ารวย เราจะหมายถึง อะไรดี...มีเงินเพิ่มในบัญชี

หรือได้เงินคืนมาสองสามบาท จากพัน!!!

สำหรับรถไฟฟ้านั้น ถ้าได้ลองหาอ่านอะไรที่มากกว่า

ข่าวตัด-ปะตามหน้าหนังสือพิมพ์ และนิตยสารต่างๆ

มีคนที่ให้คำตอบเรื่องพวกนี้ไว้อย่างชัดเจนอยู่มากมาย

เช่น มอเตอร์หมุนด้วยความเร็วเป็นพันรอบ/นาที แต่มา

ถึงล้อ - ช่วงที่คนมักจะคิดติดไดนาโมปั่นไฟแถวๆ นั้น

ซึ่งเหลือเพียงไม่กี่ร้อยรอบ/นาที มันพอปั่นไฟได้....

แต่ไม่เข้าแบตเตอรี่แน่นอน -> สร้างระบบเก็บไฟส่วนนี้ไว้ใช้

-> ดำเนินเรื่องติดตั้งเครื่องรูดบัตรเครดิตให้ร้านก๊วยเตี๊ยว

-> เมื่อได้ไฟพอ ต้องมีระบบชาร์จกลับแบตเตอรี่

-> เจรจาธนาคารเจ้าของบัตรให้รับร้านนี้เข้าโครงการณ์

พันนึงได้คืนสามบาท กินปีนึง ทุกวัน....หมื่นนึง ได้ฟรีชามนึง

กังหันลมอันที่พอปั่นไฟใช้ชาร์จได้ ถ้าเอามาติดรถ

มอเตอร์ไซค์ต้องหัวขาดกันเป็นพันๆ ศพ ไม่นับเรื่อง

Drag ของลมที่จะกินไฟมหาศาลในการเคลื่อนตัวรถ

ผมเองก็เพิ่งรู้ว่า Aerodynamics มันไม่ใช่แค่่หน้าแหลมๆ

แหวกลม ลู่ลม การออกแบบด้านท้าย ซุ้มล้อ แผ่นปิดล้อ

ใต้ท้องรถ มีผลอย่างละ 5-10-15 % ได้สบายๆ

มันมีอะไรให้ทำอีกเยอะที่จะยืดระยะทางการวิ่ง

ฟังดูแล้วจะไม่ยิ่งใหญ่เท่าปั่นไฟขึ้นมาใหม่ แต่ได้ผลดี

เช่น เรื่องของยางที่ใช้